Πριν τρία χρόνια σε ένα κείμενο για τις καταστρεπτικές δασικές πυρκαγιές με τίτλο Ο «δόλος» του εμπρησμού στη χώρα μας. σημείωνα: ήμερα όμως μετά από τόσες καταστροφές σε αυτή τη χώρα, μετά από τόση δημόσια συζήτηση, μετά από τέτοια προβολή και ενασχόληση της κοινής γνώμης με τις πυρκαγιές μπορεί να ισχύουν οι παραπάνω κατηγορίες αμελείας: "Ποιος άραγε κάτοικος αυτής της χώρας μπορεί να μην είδε, να μην άκουσε, να μην πληροφορήθηκε για τους κινδύνους της πυρκαγιάς, για τα καταστροφικά αποτελέσματα της πυρκαγιάς. Νομίζω πλέον ότι στο απεχθές αυτό έγκλημα του εμπρησμού, αυτή η «ενσυνείδητη αμέλεια» στην πλειονότητά της συνταυτίζεται και προσεγγίζει τον «ενδεχόμενο δόλο» καθώς νομίζω ότι στην πλειονότητά τους αυτοί οι «αμελείς εμπρηστές» γνωρίζουν ότι από την αμέλειά του μπορεί να έλθει το καταστρεπτικό «αξιόποινο αποτέλεσμα» διαβάστε περισσότερα
Η φωτιά ζωοδότρα, εντυπωσιακή, καταστροφική αλλά και γενεσιουργική, ενέπνευσε αλλά και εμπνέει. Μεγάλοι υπηρέτες της γραφίδας την ποιητούργησαν αποτυπώνοντας με λέξεις την καυτή της ύπαρξη. Το μικρό αυτό αφιέρωμα, μέρα Ποίησης, που ναι παίρνει στίχους από έξι κορυφαίους ποιητές και μπλέκει τους στίχους τους. Φωτιά ωραία φωτιά μη λυπηθείς τα κούτσουρα Φωτιά ωραία φωτιά μη φτάσεις ως τη στάχτη Φωτιά ωραία φωτιά καίγε μας λέγε μας τη ζωή.(1) Ο λύχνος μου στης ιερής μελέτης το τραπέζι σαν ένα νεκροκάντηλο στα μάτια μου αχνοπαίζει όλα πολέμια κρύα βιβλία, κοντύλια και χαρτιά. Με καίει κακιά φωτιά.(2) «Έλα κοντά μου δεν είμαι η φωτιά τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια τις πνίγουν οι νεροποντές τις κυνηγούν οι βοριάδες (3) «Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας από το πλήθος. Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν στ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια. Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω μ